หลังจากทำงานหนักมาทั้งปี “นัตสึ ฮินาตะ” สาวออฟฟิศแสนขยันที่แทบไม่มีเวลาหายใจ ได้รับคำชวนจากหัวหน้าให้ไปพักผ่อนที่ ออนเซ็นกลางหุบเขา ทริปที่ควรเต็มไปด้วยไอหมอกและความสงบ กลับค่อยๆ แปรเปลี่ยนเป็นคืนร้อนแรงที่ยากจะลืม เมื่อบรรยากาศอบอุ่นและเสียงน้ำรินเริ่มละลายระยะห่างระหว่างสองคน
ในห้องพักไม้ญี่ปุ่นที่อบอวลด้วยกลิ่นไม้หอม นัตสึที่เพิ่งออกจากบ่อน้ำร้อนยังมีหยดน้ำไหลตามแผ่นหลัง เธอสวมเพียงผ้าเช็ดตัวบางแนบเนื้อ หัวหน้าชายที่แอบหลงใหลมานานจ้องมองอย่างเงียบงัน ก่อนมือใหญ่จะเอื้อมไปช่วย “เช็ดผม” ให้เบา ๆ แต่กลับกลายเป็นการเปิดประตูสู่ความรู้สึกที่ทั้งคู่เก็บซ่อนไว้มาเนิ่นนาน
เสียงไอน้ำปะทุจากบ่อร้อนข้างห้องผสานกับเสียงหอบเบาๆ ที่ค่อยๆ ดังขึ้น พวกเขาปล่อยให้ร่างกายพูดแทนใจ จากการพักผ่อนกลายเป็น การปลดปล่อยทุกความเครียดด้วยรสสัมผัสแผ่วเบาแต่เร่าร้อน ใต้แสงโคมไฟอ่อนในยามค่ำ — ทุกจังหวะคือการแลกเปลี่ยนความเหนื่อยล้าที่กลายเป็นความสุขล้ำลึก
รุ่งเช้า… หมอกคลอรอบภูเขา เธอยิ้มให้กับตัวเองในกระจก พร้อมรอยแดงจางบนผิวที่ยังอุ่นจากคืนวาน เพราะบางครั้ง “การพักผ่อน” ก็ไม่จำเป็นต้องนิ่งสงบเสมอไป — แค่มีคนพาเลี้ยวในออนเซ็น ก็อาจกลายเป็นทริปที่ไม่มีวันลืมได้จริงๆ
